Erschtlandig Jungfrou

Won i vor 12 Jahre bym Hermann Geiger z’Sitte zäme mit em Hans Wüthrich ds Gletscherflüge glehrt ha – nach immerhin scho 12-jähriger Flugerfahrig – het mir dä einisch d’Chappe g’schrotet, wüll er het ds Gfüehl gha, i wachsi z’schnäll. Das isch nid guet, so weni wie ufgstänglete Salat. I ha my glöfflet. Aber es chunnt doch der Momänt wo der Lehrmeischter ändgültig d’Verantwortig über ds Verhalte vo sym Lehrbueb darf ablege. Der lieb Hermann het das uf sy Art gmacht. Nach feuf Jahre Gletschererfahrig, won i immerhin scho über 5000 Gletscherlandige usgwiese gha ha, het er mi geng no als «Grünhorn» bezeichnet u mir usenandergsetzt, i würd viel gschyder zu mym Gmüeslädeli luege als uf de Gletscher umez’pfudere. Mys Härz han i aber so weni dert gha, wien är sys synerzyt by der Polizei. «U überhoupt», het er wyter gseit, «i anerchenne di ersch als perfekte Gletscherpilot, we du einisch uf emene Hoger abghocket bisch, won i nid scho vorhär gsy bi; nachemache cha jede Löli». «Tätsch, da hesch eine a ds Bei, aber das seisch keim Tote!» han i dänkt.

Es isch scho so, dass d’Gletscherpilote unter sich e chlyne Wettstryt hei vo wäge der Bezwingig vo höche u gfährliche Gletscher i ihrne Gägende. So hei d’Franzose ihri Fahne uf em Montblanc probiert z’hisse, der Hermann sälber het im Wallis der Monte Rosa bezwunge u mir isch es vorbehalte blibe, d’Schutzgöttin vo de Bärner Alpe, d’Jungfrou, z’erobere. Wohlverstande, im Flächeflugzüg mit Ski dranne.........

Wüll ds Flugzüg denn no nid mir ghört het, han i der Besitzer müesse um d’Erloubnis frage, öb i my Plan dörf usfüehre. Abschlägige Bscheid. Fertige Blödsinn, het’s gheisse. D’Versicherig het sich gweigeret, e Bruch z’decke. Fründe hei mir vorusgseit, dass i mit ab­gsagete Hose wärd uf über 4000 Meter stah, wenn i dä Versuech – vo Erfolg isch überhoupt nie d’Red gsy – unternähm. Glandet isch by der Gletscherflügerei no gly einisch, aber wieder furt cho, das isch en andere Haagge. We das Gletschermüschterli erschynt, am 25. Augschte 1968, isch’s genau vier Jahr här, dass my gross Wunsch isch in Erfüllig gange. Wie’s gscheh isch, ghört zum nächschte Müschterli.........

Erschtlandig uf dr Jungfrou am 25. August 1964

I ha mir lengschtens vorgschtellt gha, es bruchi es Unglück uf em Hochfirn vo der Jungfrou, für ändliche zu myr ersehnte Eroberig vo der geliebte Tochter z’cho. Vorbereitet druf han i mi scho längi föif Jahr. Am 25. Augschte 1964 isch es so wyt gsi.

Mit mym Pipsli HB-ORK (Otto Rufer, Kirchenfeld) bin i by der Blüemlere mit Hütteversorgige beschäftiget gsy, wo vo Bärn e Funk­ruef cho isch, d’Rettigsstation Luterbrunne mäldi, 50 Meter unterhalb em Jungfrougipfel syge zwe Mönsche im ene Biwak gseh worde. Mi wüssi nid, ob die zwe i Not syge. Ds Wätter isch guet gsy, aber e styffe Oschtwind vo 30 Chnöpf (öppe 55 km/h) het mir z’dänke gäh. Uf em Hochfirn sy zwo Gstalte apathisch im ene Schneeloch g’hocket.  Im Windschatte hani mängisch probiert, Ruefverbindig mit ne z’übercho, was aber bym Abwind, won i jedesmal 300 Meter Höchi verlore ha, gar nid liecht gsy isch. Unbedingt han i müesse usefinde, öb die zwe Manne tatsächlech i Not syge oder nid. Ohni usdrückliche Uftrag unternimmt nämlech o d’Rettigsflugwacht nüt. Es isch nid aznäh gsy, dass die zwe öppis wüsse vo de nöie Zeiche Bode-Luft: beid Arme höchha, we sie würklich Hilf bruche. Wie Dänkmäler sy sie dagstande u hei ufe gaffet. Zum verzwiefle. Am Tag dervor han i di zwe scho gseh am undere Hochfirn u hane nüt trouet. Drum hani’s o uf em Joch gmäldet gha.

Nach ere halb Stund bin i am zwölfi im Joch glandet u has ufgäh. Telefonisch het mir du aber Luterbrunne gseit, die zwe müessi räschtlos erschöpft sy. Es halbsturms Tüpfi us Grindelwald het zu allem Überfluss no kablet, es sygi zwe Bärgstiger zwüsche 20 und 50 Jahre «im Verluscht». O die het kei Uftrag wölle gäh.

Mit zahlende Passagiere vom Jungfroujoch bin i sälbtags no drümal zur 500 Meter höcher liegende Stell gfloge für doch viellicht no öppis usezbringe. D’Landestell im Hochfirnsattel het a däm Tag usnahmswys verheissigsvoll u yladend usgseh, keiner Verwäihige u weni Ysch. O d’Schründ (Gletscherspalten) sy «im Rahme» gsy. Es hät mi cheibemässig greizt, die langersehnti Erschtlandig z’mache.........

Vorhär hei mir aber no es Mäldekarton in 3 Sprache beschriftet, wo mir bim Verbyflug hei abgworfe. Obwohl sich der Oschtwind e chly gleit het gha, isch d’Mäldig öppe 150 Meter unter em Biwack z’Bode. Das het üs gruuset. Der Gedanke, dass eine sött probiere derzue z’cho, isch un­gmüetlich gsy: Lawine, abrütsche, Tod... Uf em Männliche hei mir nöii Mäldekarton mit Steibeschwärig gschribe. Es wär nüm nötig gsy; trotz allne Gfahre isch eine nidsi zum erschte Karton gstige u het erfahre, dass sie sölle d’Arme ufha we sie Hilf bruchi. Beid zäme sy wie agfrore dagstande u hei d’Arme ufgha. Ändleche han i Bscheid gwüsst.........

Die sy geng no gstande u hei d’Arme ufegha, wie wenn ne eine d’Pistole i Rügge hätt.........

Mit bloss 25 Liter Benzin, wo längt für 45 Minute z’flüge, sy mir der Mäjestät Jungfrou zue.........

D’Landestell isch knapp 100 Meter läng.........

D’Landig muess sitze......... So Ruefer, zeig was d’chasch!

......................................

I wirde ne nie vergässe, der 25. Augschte 1964