Wie’s mym Pipsli d’Schtorze kehrt het

Der 25. Ougschte 1969 isch e bsungers folgeschwäre Tag worde. Eigetlech hätti a däm Tag alle Grund gha, uf e nes speziells Jubiläum dörfe zrüggzluege. I bi nämlich exakt föif Jahr dervor ungerem Jungfrou-Gipfel, uf em Hochfirn, glandet, für zwe i Bärgnot Grateni z’rette. Es isch d’Chrönig gsy vo allne myne viele Glüscht, a müglechscht höischige Plätzleni z’Bode z’ha. I muess schliesslich, für mer mys Läbe z’verdiene, mängisch eifältig gnue i dr Landschaft ume bore, u we me im Läbe nid wot versuure u verblöde, manglets eifach albe einisch öppis wo wieder der ganz Maa bruucht. Normal garteti Mönsche bruuche settigs, es isch sogar e durchus entschuldbari Erschynig. Mi muess sech bis a ds Änd vom Läbe vo Zyt zu Zyt immer wieder teschte, öb me no da sygi, «in» wie me hüt seit, oder scho zum alte Yse ghöri. Jede gsund-ehrgyzig Mönsch isch das sich sälber schuldig. Item, am 25. Ougschte 1964 also hani mit mire 7865. Gletscherlandig also wieder einisch öppis verbroche, woni für mi sälber ha d’Überzügig gha, dass i no e Bursch sygi. I ha mer usnahmswys derzu säuber gratuliert; es isch sithär die erschti u einzigi Landig blibe, wo dert obe es Flächeflugzüg mit Schy het vorgnoh. U das im Aschtronoute-Alter vo 41 Jährleni. Wen i Jährleni säge, es ma e chly reschpäktlos töne, so meinen is aber wortwörtlech e so. Für mi zellt z’Jahr nume 240 Tag, zwe Drittel also, ergo bin i mit myne knapp 30 Jahre immer no usöd im Saft. Dr Vorteil derby isch allerdings, dass ds’Hirni u d’Erfahrig ds würkleche Alter dörfe ha u nume dr Elan u d’Begeischterig jung blybe. U das bruuchts. Aber es längt glych mängisch nid. Grad we me meint, mi syg eigetlech es Ass, überchunnt me wieder eine ufe Gring u isch weniger als nüt. So ischs mer am 25. Ougschte 1969 gange.........

Wie weni dass me weiss, we me meint viel z’wüsse, u was drus als cha wärde, ghörit dr jitz. D’Landig uf em Blüemlisalpgletscher isch 24 Minute schpeter wie erwartet guet verloffe. I ha dr Läbrächt Mani u si hübschi Tochter Vreni mit neue Zytige, Tomate, Eier, Salat, Anke, Späck u Briggett beglückt u bi em 10.15 h mit myne zwe Butagasfläsche wieder gstartet. Richtig Mutthornhütte. I ha scho us dr Luft gschmöckt, dass uf em Kandergletscher gäbig meh Neuschnee gläge isch als uf der Blüemlisalp-Nordsyte, obschon d’Distanz nume 4 Flugminute usenandgläge isch. Aber äbe, mir chöi nid dr Finger ids Wasser ha – i däm Fall i Schnee – wie ne besorgti Muetter, wo emene zarte Chinderfudi Blattere wot erschpare, we sy ihres Sprössli tuet fäge. Bi üs isch niemer, wo eim tuet ratiburgere und Kundzine gäh.........

... juscht vor emene Gletscherriss hani still gha. «Usstiege u vorsichtig dr Sträbe nah, Ruefer!»

Wo-n-i am angere Morge am Schnydrig Adolf z’Selden u zum xtemal i d’Mutthornhütte ha aglütet, ha-n-i Bscheid gwüsst. Dr Adolf het gweisset, är heig sech während däm usöde Sturm z’mitts i dr Nacht nid getrouet, syne Bedürfnis nahzgah, so heig das g’syrachet. Dr Mutthorn Fritz het mit waggeliger Stimm vürebrösmet, vo mym Bregg syg wohl öppe nüt meh ume, är heig während der Sturmzyt um syni Familie kummeret, d’Hütte heig’s gschüttlet u i de Balke heig’s kroset, wie amene Wältuntergang. Är heig nume no druf gwartet, dass d’ORK jede Momänt i chlyne Bitze zerleit, 4 Kilometer ufwärts, bi ihm verby chömi.